σταλεηδόνες

και σταλαηδόνες, αἱ, Α

(κατά τον Ησύχ.) «σταλαγμοί».

[ΕΤΥΜΟΛ. Τ. δυσερμήνευτου σχηματισμού, πιθ. < σταλάω + επίθημα -(η)δών (πρβλ. σηπεδών, αλγηδών) διευθετημένος προς εξυπηρέτηση μετρικών αναγκών].